Πώς να μετρήσεις τις καταιγίδες; Το μέγεθός τους; Τον αριθμό τους; Τη δριμύτητά τους; Να απομονώσεις «τη στιγμή / όπου η ομίχλη πυκνώνει», για να βρεις «το οξυγόνο / τον ήλιο βαθιά ως τα πνευμόνια / Εκείνο το πολύτιμο δευτερόλεπτο». Εκείνο που άλλοτε όμως, σαν «κιτρινισμένο νυχτικό / αργοπεθαίνει το βράδυ». Αυτό επιχειρεί με δεινότητα περισσή για πρώτη ποιητική συλλογή η Βικτωρία Γεροντάσιου στις Μικρές καταιγίδες της. >>>
