Αισθαντική ποίηση, νοσταλγική αλλά και ειρωνική.

Ο υπέρ-ρεαλιστικός καλπασμός της φαντασίας τού πολυγράφου ποιητή Ντίνου Σιώτη συναντά τον ρομαντισμό αλλά και τον μηδενιστικό υπαρξισμό δημιουργώντας ένα αμάλγαμα μεσογειακής χαρμολύπης, ενίοτε χριστιανικής αλλά συνήθως παγανιστικής. Αυτή η ένωση με το Όλον, το «ωκεάνιο συναίσθημα» βρίσκει εδώ την πλήρη εφαρμογή του.

Ο σημαντικός ποιητής είναι πλέον έμπειρος, απόλυτος κάτοχος και κυρίαρχος τών εκφραστικών του μέσων, μάστορας τών διασκελισμών κι αρχιτέκτων τών παρηχήσεων, μετασχηματίζει το θλιβερό «τώρα» σε ουρανομήκη ενθουσιασμό κι υπερπηδά όλα τα εμπόδια που του θέτει ο πολυχρησιμοποιημένος κώδικας τής γλώσσας, έτσι όπως έχει φθαρεί από την πολιτική του χρήση και την αδόκιμη καθημερινή δοκιμιακή μανία τών πάντων και πασών…

Ο Ντίνος Σιώτης χρησιμοποιεί την απλή καθομιλουμένη όπως πολλοί ενδυματολόγοι αξιοποιούν ράκη, όπως πολλοί γλύπτες συνθέτουν αντικείμενα πεταμένα για ανακύκλωση.

Ο Ντίνος Σιώτης δεν νεολογίζει, δεν επιδεικνύει σπάνιες λέξεις αλιευμένες σε παρωχημένο λεξικό. Όχι, δεν χρειάζεται τέτοια φτηνά δεκανίκια. Αυτά αρμόζουν στους μέτριους ποιητές.

Ο Ντίνος Σιώτης είναι σημαντικός γιατί προτάσσει το «εμείς» έναντι τού «εγώ» κι ο λόγος του είναι επιστημονικός, αντικειμενικός κι ως εκ τούτου υγιώς πολιτικός.

Τού ευχόμαστε αυτή η πλημμυρίδα να μην στερέψει ποτέ γιατί κάθε φορά είναι ένας καινούργιος ορίζοντας που ανοίγεται μπροστά στα έκθαμβα μάτια τής ψυχής μας.

από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα