Ο Νικόλυκος της Μαρίας Χατζόγλου είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά μυθιστορήματα που θα μπορούσε να διαβάσει κανείς τα τελευταία δέκα χρόνια. Μια εξαιρετικά πρωτότυπη ιστορία, καθώς όσο αδρά προβάλλονται τα πρόσωπα που την στοιχειώνουν, άλλο τόσο ζωηρά αποτυπώνεται ο ιστορικός ανάπλους που επιχειρείται με την πρόθεση να αποδοθεί εξελικτικά η περιπέτεια της χώρας μας, χωρίς ίχνος άμεσης κοινωνιολογικής ανατομίας.

Καταφέρνει ο Νικόλυκος σε οποιαδήποτε περιβάλλοντα κι αν μας μεταφέρει, ή όποια κι αν είναι η χρονική απόσταση ανάμεσά τους, να διατηρεί ζωντανή τη συνέχεια μιας κληρονομικής καταβολής, ακριβώς γιατί ο μύθος του μυθιστορήματος δεν είναι μια επινόηση της συγγραφέα αλλά προκύπτει χάρη σε σχέσεις ανθρώπων που όσο πιο πραγματικές αναγνωρίζονται, τόσο μεγαλύτερη είναι η γοητεία που προκαλούν.

Παρά το γεγονός ότι η Μαρία Χατζόγλου δίνει στον ορίζοντα του μυθιστορήματός της μια τεράστια προοπτική, οι συγκρίσεις ανάμεσα στο άλλοτε και το τώρα, το χθες και το σήμερα, παραμένουν τόσο ανάγλυφες, ώστε φυσιολογικά να πιστεύει κανείς πως οι εποχές αλλάζουν απλά το ένδυμά τους παραμένοντας το ίδιο πάντα ανθρωποφαγικές.

Θ. ΝΙΑΡΧΟΣ