Στη Γυναίκα και το νευρόσπαστο, ο Πιερ Λουίς επιβεβαιώνει τη δύναμη του μύθου της femme fatale […]. Η ηρωίδα του, η Κοντσίτα Περέθ, είναι μια ανδαλουσιανή τσιγγάνα, από εκείνες με τον ακατανόητο χαρακτήρα που εμφανίζονται και ξαναχάνονται στους δρόμους του Κάντιθ ή της Σεβίλλης, αδελφή ψυχή της Μανόν Λεσκό και της Κάρμεν. Αλλά η Κόντσα δεν είναι η μόνη καταστροφική ηρωίδα που γεννιέται από την πένα του. Συγγραφέας αινιγματικός, εν πολλοίς παρεξηγημένος, έπαιξε με τις αποχρώσεις του ερωτισμού, διέσχισε αγέρωχα την επικράτεια του λιμπερτινισμού, αποτύπωσε με όλους τους τρόπους τη σαγήνη που του ασκούσε η θηλύτητα. Αυτοαποκαλούμενος «Αθηναίος», διακήρυττε ότι «τίποτε δεν είναι πιο ιερό από τον σωματικό έρωτα, τίποτε πιο ωραίο από το ανθρώπινο σώμα».
Από τον πρόλογο της Κατερίνας Σχινά

«Έργο που τεμαχίζει με ακρίβεια ένα εύγευστο φρούτο του πάθους».
ΣΤΕΦΑΝ ΜΑΛΑΡΜΕ

Σεβίλλη, 1896, στη διάρκεια του καρναβαλιού ο γάλλος Αντρέ Στεβενόλ, αναζητώντας μια ερωτική περιπέτεια, συναντά την Κοντσίτα Περέθ. Η γνωριμία τους θα σημάνει την καταβύθισή του σε μια βασανιστική ερωτική περιπέτεια στην οποία ο Αντρέ θα έχει τον ρόλο της μαριονέτας, του νευρόσπαστου, στα χέρια της μοιραίας αυτής γυναίκας…
Η κλασική αυτή ερωτική νουβέλα μεταφέρθηκε πολλές φορές στον κινηματογράφο με πρωταγωνίστριες μεταξύ άλλων τη Μαρλέν Ντίτριχ και την Μπριζίτ Μπαρντό, ενώ ενέπνευσε στον Λουίς Μπουνιουέλ την ταινία με τίτλο Σκοτεινό αντικείμενο του πόθου.