Η αλήθεια της λογοτεχνίας, σε διάλογο με την αλήθεια της ιστορίας, την αλήθεια της πίστης, την αλήθεια της εικόνας, την αλήθεια των ιδεών, οι αέναες μεταμορφώσεις της αλήθειας μέσα στη γραφή. Ο άλυπος θάνατος της αλήθειας, η αποδημία της από την πραγματικότητα στη λογοτεχνία – στη λογοτεχνία της πραγματικότητας.
«Διότι το να μην ξέρει κανείς κάτι είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, η ιστορία της οποίας διαδραματίζεται κάτω από τη σκιά της αλήθειας. Διότι υπάρχει αλήθεια. Αφού υπάρχει Αλάμπρα. Αυτή είναι η αλήθεια». Λάσλο Κρασναχορκάι, Η Σέιομπο πέρασε από εκεί κάτω Στο πεδίο μάλιστα της λογοτεχνίας ο Κώστας Βούλγαρης αναφέρεται στο μείζον ζήτημα της αναγνωσοργόνης, ήτοι της ειδικής σχέσης ηδύτητος, η οποία αναπτύσσεται μεταξύ του υποτιθεμένου ή όντως πρωτοτύπου-πομπού και των καθόλα πάντως μυημένων, εμφανώς επαρκών ή έστω ελαφρώς υποψιασμένων αναγνωστών-δεκτών. >>>
Στο Προοίμιο του βιβλίου, επτά συγγραφείς «και τόσοι άλλοι» έρχονται στο προσκέφαλο του συγγραφέα και του ζητούν να γράψει γι’ αυτούς. Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα στο θεατρικό έργο του Πιραντέλο, εδώ οι κατονομαζόμενοι είναι επτά «και τόσοι άλλοι» και φωνάζουν: «Δος ημάς εις το φως και άφες τους λέγοντας λέγειν ό,τι αν βούλονται, ως της δεινής σοφίας ημών αμαθείς όντες…». Έτσι έχουν τα πράγματα και έτσι παίρνει στα χέρια τον κάλαμον (στα καθ’ ημάς κάθεται στον υπολογιστή) και o Κώστας Βούλγαρης αρχίζει να γράφει. >>>
