Ο Αντρέι Μπέλι (1880 - 1932), ένας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες του ρωσικού Αργυρού αιώνα, κληροδότησε στις επόμενες γενιές μεγάλο ποιητικό έργο. Δίχως την αντιφατική, συγκλονιστική και εμπνευσμένη μορφή του Αντρέι Μπέλι είναι αδύνατο να κατανοηθεί η ατμόσφαιρα της εποχής που προηγήθηκε του 1917 και των κατακλυσμιαίων γεγονότων που ακολούθησαν.

 Η ποίηση του Αντρέι Μπέλι εισήγαγε στη ρωσική ποιητική δημιουργία πολλές νέες ιδέες και καινοτομίες. Ο ίδιος έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη ρυθμική κάθε ξεχωριστού στίχου, τολμώντας, παράλληλα, να χρησιμοποιήσει τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις ανάμεσα στο λυρισμό, την ειρωνεία και το πάθος. Διαβάζοντας τα ποιήματα του Αντρέι Μπέλι, ο αναγνώστης διαπιστώνει πόσο οργανικά δένονται μεταξύ τους οι τοπιογραφίες και τα φιλοσοφικά μοτίβα, οι σκηνές της καθημερινότητας και οι βαθύτερες εξομολογήσεις του ποιητή.

Η ποιητική του συλλογή «Μετά το χωρισμό» είναι το τελευταίο λυρικό του έργο, στο οποίο μέσα από το συμπαντικό χάος εκδηλώνει το ενδιαφέρον του για τον καθημερινό κόσμο και τις γήινες χαρές και λύπες. Πρόκειται για έναν παράδοξο συνδυασμό του φιλοσοφικού και του καθημερινού, του πραγματικού και του αφηρημένου, ωστόσο η ποιητική του Αντρέι Μπέλι στο έργο αυτό είναι απερίγραπτης ισχύος και βάθος, τα σύμβολα και οι μορφές του προκαλούν μία συγκλονιστική αίσθηση όπου κυριαρχεί η αθάνατη φωνή της αιωνιότητας.

Η εισαγωγή και η μετάφραση είναι του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη.