ΑΜΙΛΗΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Φρύδια σμιχτά φοβισμένα μου χείλη
Προσωπίδα πέτρινη πάνω απ’ το λίκνο μου
σπαράζεις, μητέρα
Στις δύσκολες νύχτες δυο τούφες μαλλιά
ξεριζωμένα – στη γης απιθώνεις κι εκεί μένεις
κουτσουράκι από αστραπή καμένο.
Παρακαλώ, συμπληρώστε το email σας και πατήστε αποστολή.