Η ζωή την κάνει κι εμείς περιμένουμε κάποιο θαύμα, φίλε, κι όσο περιμένουμε τόσο εκείνο δεν έρχεται. Δεν ξέρω τι πρέπει ακριβώς να κάνεις: πρέπει να περιμένεις, να ελπίζεις ή να πιστεύεις στο θαύμα; Και τι είναι θαύμα; για πες μου; Να γυρίζει πίσω αυτός που σου ρήμαξε τη ζωή, σε φάση «το παρόν κατεδαφίζεται», για να του φτιάξεις τίλιο ή να ζήσεις τη ζωή σου με κάποιον που έχει στο βλέμμα του τη λάμψη που είχαν τα μάτια της Έφης όταν με κοίταζε… να ᾿χεις μια ζωή με φως, όχι μέσα στα σκοτάδια σαν τα κολάδικα και τις εθνικές τα βράδια με το φορτηγό, …χιλιόμετρα σκοτάδι, τόνοι σκοτάδι.
Γιατί δεν τη διαλέγουμε αυτή τη ζωή, ρε φίλε; Τι πρέπει να κάνουμε για να τη διαλέξουμε, γαμώ τη γκαντεμιά μου; Πώς μαθαίνεται αυτό, για πες…Πώς έμαθε το γαμημένο το γουρουνάκι να χτίζει γερό σπίτι; Αυτά είναι…