Στο βιβλίο με τον τίτλο «Ἱστορία ἑνός αἰχμαλώτου του Στρατή Δούκα: αφηγηματική υπερδομή και διαπολιτισμικές προσεγγίσεις με την αξιοποίηση λέξεων από την τουρκική γλώσσα» καταγράφονται, ανά νοηματική ενότητα, οι δανειοδοτημένες από την τουρκική γλώσσα λέξεις στο κείμενο και μελετώνται τα σημασιολογικά χαρακτηριστικά τους στη δότρια και στην ελληνική γλώσσα. Το λιτό ύφος, ο σχεδόν δημοσιογραφικός λόγος, η σύνδεση του γλωσσικού κειμένου με την πραγματολογική πλαισίωση του ιστορικού και του αφηγηματικού χωροχρόνου και οι ταυτότητες των υποκειμένων της συγγραφής αναδεικνύουν μια χαρακτηριστική μοναδικότητα του έργου: τη μονοσημική διαχείριση του λεξιλογίου που συναρτάται με μια εξίσου μοναδική λογοτεχνικότητα. Στη μελέτη δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στις τοπωνυμικές αναφορές, στο λεξιλόγιο που προσδιορίζει γεωγραφικά την περιοχή των δρώμενων, με στόχο τον σχηματισμό ενός δικτύου πληροφοριών οι οποίες «χαρτογραφούν» τον ιστορικό χώρο ο οποίος προβάλλεται στον γεωγραφικό και συνδέεται άμεσα με τον ιστορικό χρόνο.