Η συλλογή αποτελείται από δοκίμια δύο κατηγοριών: εκείνα που αποδίδουν το προνόμιο της αυτοτέλειας στην καλλιτεχνική δημιουργία –αυτοτέλεια από κάθε πολιτική σκοπιμότητα– και όσα προβληματίζονται για την απουσία αναζήτησης της αρετής στη σύγχρονη πολιτική σκέψη.

Καθώς ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης θεωρούν ότι τα χρηστά πολιτεύματα δεν νοούνται χωρίς την ύπαρξη της αρετής, τόσο στους ηγέτες όσο και στους πολίτες, είναι αδιανόητο το ότι ουδείς σκεπτόμενος ασχολείται με το κεφαλαιώδες αυτό πρόβλημα. Οι ιδεολογίες, δεξιές και αριστερές αναζητούν τον Homo Economicus και αγνοούν τη σημασία του ήθους σε κάθε πολιτεία σήμερα.

Ο συγγραφέας προσπαθεί να συνδυάσει την αισθητική με την ενάρετη κοινωνία και να εξηγήσει την παθογένεια της σημερινής απουσίας της αρετής από τον δημόσιο προβληματισμό.