Ο κλάδος της Πολιτικής Επιστήμης στο επίπεδο της ακαδημαϊκής και ερευνητικής παραγωγής στη χώρα μας συμπίπτει ιστορικά με την εμφάνιση και την πολιτική ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ. Ο παρών τόμος επιχειρεί να εξετάσει τους διάφορους κινητοποιητικούς μύθους του σοσιαλιστικού συλλογικού υποκειμένου, όπως μορφοποιήθηκαν από το συγκεκριμένο πολιτικό κίνημα και κατά την εξέλιξή του, την Αλλαγή και τον Εκσυγχρονισμό, την εθνική ανεξαρτησία και τη μνημονιακή υπαγωγή, τον αντι-ιμπεριαλισμό και τον εξευρωπαϊσμό, τους Αδέσμευτους και τη σοσιαλδημοκρατία. Η «πασοκοποίηση» (pasokification), προτού καταστεί διεθνής επιστημονικός όρος της Πολιτικής Επιστήμης και ειδικότερα της συγκριτικής πολιτικής ανάλυσης, αλλά και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, αφορά την εγχώρια εμπειρία, καθώς, πρώτη φορά στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα μαζικό κόμμα της σοσιαλιστικής Αριστεράς καταλαμβάνει την κυβερνητική εξουσία και έρχεται σε άμεση επαφή με το κράτος, τους συστημικούς οικονομικούς καταναγκασμούς και ένα διεθνές περιβάλλον ολοένα και πυκνότερα δομημένο σε περιφερειακές ολοκληρώσεις καταστατικά εχθρικές σε εγχειρήματα κοινωνικού μετασχηματισμού σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. Η εγχώρια διαδικασία «πασοκοποίησης» οδήγησε στην «πασοκοποίηση» με τη διεθνή σημασία που έχει πλέον η έννοια στο πεδίο της Πολιτικής Επιστήμης και αφορά την περίπτωση της εκλογικής κατάρρευσης ενός ηγεμονικού κόμματος.
