Κάποτε, που ο Σωκράτης συναντήθηκε σ’ ένα σοκάκι με τον νεαρό Ξενοφώντα, του έκλεισε τον δρόμο με το μπαστούνι του και τον ρώτησε πού μπορεί να βρει κανείς καλά σανδάλια. Ο Ξενοφών δεν δυσκολεύτηκε να του απαντήσει. Στην ερώτηση, όμως, «πού γίνονται άνθρωποι καλοί και αγαθοί» δεν μπόρεσε να απαντήσει. Τότε ο μεγάλος σοφός τού είπε: «Ἕπου καὶ μάνθανε».

Ο δάσκαλος των αιώνων Σωκράτης δεν έπαψε στιγμή να απευθύνει σε όλους μας την ίδια παραίνεση. Αυτό που εξέλιπε είναι η προθυμία με την οποία ο Ξενοφών ακολούθησε τον διδάσκαλο.

Το παρόν βιβλίο γράφτηκε χάρη στους μαθητές μου της ΣΤ΄ τάξης του 40ού Δημοτικού Σχολείου Αθηνών του σχολικού έτους 2017-2018, και προς χάριν των μαθητών όλων των «σχολικών ετών» του μέλλοντος, με τον ευσεβή πόθο να συντελέσει έστω και στο ελάχιστο στην αφύπνιση αυτής της προθυμίας. Και λέγοντας μαθητές, δεν εννοώ εκείνα τα δυστυχισμένα πλάσματα που ξαπλώσαμε στην προκρούστεια κλίνη του εκπαιδευτικού συστήματος και τους πριονίζουμε μεθοδικά πόδια και φτερά, αλλά εκείνους τους παῖδας κάθε ηλικίας, οι οποίοι μετατρέπουν τον βίο τους σε μαθητεία. Και τέτοιοι άνθρωποι, ἀεὶ παῖδες, είναι οι Έλληνες, δεδομένου ότι το πνεύμα δεν κάνει ρυτίδες.

Στους παῖδας κάθε ηλικίας, λοιπόν, αφιερώνω το βιβλίο αυτό.

Θανάσης Γεωργάρας