En este breve tomo, Konstantinos Bouras consigna aún una proeza poética – sacrificio para las épocas que vendrán y estarán faltas de agua, frutos de la Tierra y tolerancia hacia la investigación, sin límites, de la Verdad. En donde el respeto se pierde y la Libertad se pisotea, el individuo se refugia en su “dios” y reza pidiendo salvación y liberación de sus cadenas.

El “secreto” de este libro es sencillo: todos somos Uno, gota de agua en el Océano, y todos hervimos en el mismo caldero, derechos bajo las estrellas, unos con el conocimiento de la Unidad y otros con la ilusión de la soledad.

En la lectura concreativa de este libro, en soledad o en grupos, es bueno que nos abandonemos a improvisar, a cantar, a bailar, a imitar a esos humildes seres indefensos y a curarnos del drama, que es el método mejor y más seguro, puesto que no prevé hermetismos y oráculos. Ha pasado mucho tiempo desde que desaparecieron sus señorías. Ahora ha llegado el momento de mirar dentro del nublado del nuevo Renacimiento que surge, y de dejar atrás la oscuridad de la Ignorancia, de la Incultura, de la Superstición, del fanatismo y de las ideas preconcebidas, con nuestra única arma, la Empatía, que conduce a la comprensión de todo, a la condolencia, al Amor y al perdón. 

JOSÉ ANTONIO MORENO JURADO

Σ’ αυτόν τον σύντομο τόμο, ο Κωνσταντίνος Μπούρας καταγράφει ένα ακόμη ποιητικό κατόρθωμα – θυσία για τις εποχές που θα έρθουν και θα υπάρξουν ελλείψεις σε νερό, φρούτα της Γης και σε ανεκτικότητα απέναντι στην χωρίς όρια έρευνα της Αλήθειας. Όπου ο σεβασμός χάνεται και η Ελευθερία ποδοπατιέται, το άτομο καταφεύγει στο «θεό» του και προσεύχεται ζητώντας σωτηρία κι απελευθέρωση από τις αλυσίδες του.

Το «μυστικό» αυτού του βιβλίου είναι απλό: όλοι είμαστε Ένα, σταγόνα νερού στον Ωκεανό κι όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι, ευθυτενείς κάτω από τα αστέρια, κάποιοι με τη συνείδηση της Ενότητας κι άλλοι με την ψευδαίσθηση της μοναξιάς.

Στη σχολαστική ανάγνωση αυτού του βιβλίου, μοναχικά ή σε ομάδες, είναι καλό να αφεθούμε στον αυτοσχεδιασμό, στο τραγούδι, στο χορό, στη μίμηση εκείνων των ταπεινών κι ανυπεράσπιστων όντων και να θεραπευτούμε από το δράμα, που είναι η καλύτερη κι ασφαλέστερη μέθοδος, δεδομένου ότι δεν προβλέπει ερμητικότητες και χρησμούς. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που εξαφανίστηκαν οι εαυτών εξοχότητες. Τώρα έχει έρθει η ώρα να κοιτάξουμε μέσα από την ομίχλη της νέας Αναγέννησης που έρχεται και ν’ αφήσουμε πίσω το Σκότος της Άγνοιας, της Αμορφωσιάς, της Δεισιδαιμονίας, του φανατισμού και των προκαταλήψεων, με μόνο μας όπλο, την Ενσυναίσθηση, που οδηγεί στην κατανόηση όλων, στη συμπόνια, στην Αγάπη και στη συγχώρεση.

Χοσέ Αντόνιο Μορένο Χουράδο