Με την επίσημη ολοκλήρωση του τρίτου μνημονιακού «προγράμματος σωτηρίας» πληθαίνουν οι πολιτικές αντιπαραθέσεις, οι υποσχέσεις για καλύτερες μέρες και οι υπαινιγμοί για κατάργηση πρόσφατα ψηφισμένων νόμων-λαιμητόμων για τις συντάξεις και τα λαϊκά εισοδήματα. Πληθαίνουν όμως και οι αγωνίες του κόσμου της εργασίας. Θα σταματήσουν οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις; Τι θα γίνει με την εργασιακή ζούγκλα και τη φορο-αφαίμαξη; Tι θα απομείνει τελικά από τη δημόσια περιουσία; Πόσο ακόμα θα διαρκέσει η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» που καρατομεί στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα; Μέχρι πού θα φτάσει η εκχώρηση εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας;
Το βιβλίο επιχειρεί να απαντήσει σε αυτά και σε μια σειρά από άλλα ερωτήματα που σχετίζονται με τη λεγόμενη «μετα-μνημονιακή περίοδο». Τη διάταξη του πολιτικού συστήματος, την επίδραση στον πολιτισμό, τις επιπτώσεις στο περιβάλλον. Διερευνάται ακόμη η εμπειρία από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που «εξήλθαν» των μνημονίων νωρίτερα και συχνά προβάλλονται ως επιτυχημένα παραδείγματα.
Ταυτόχρονα, διατυπώνονται και προτάσεις για την επόμενη μέρα. Με τη βαθιά πεποίθηση ότι οι ριζικές λύσεις προϋποθέτουν την επανάκαμψη ενός μαχητικού λαϊκού κινήματος, αναζητούνται οι όροι ώστε το τέλος των μνημονίων να ισοδυναμεί με το τέλος της λιτότητας και της χρεοκρατίας.
