Το “χωροχώρι”. Αυτό το χωριό με το ιδιαίτερο όνομα έρχεται στην αρχή να μας δείξει έναν τρόπο που μπορούμε να συνυπάρχουμε, οριοθετώντας με ακρίβεια το χώρο μας και ζώντας ανεξάρτητα και ανεμπόδιστα απο την παρουσία των “άλλων”. Σεβόμενοι απλώς τα όρια του δικού τους προσωπικού χώρου. Μας δείχνει την ποικιλλία και τον “εναλλακτικό” τρόπο που ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τον κόσμο και τ’ αντικείμενα.

Μέσα από το παράδειγμα των ατόμων που ανήκουν στο φάσμα του Αυτισμού, την εσωστρέφεια τους και τον “ιδιαίτερο” τρόπο τους να αντιλαμβάνονται το περιβάλλον ο συγγραφέας έρχεται να καταδείξει την ανάγκη να στρέψουμε το βλέμμα μας στο διπλανό μας. Να θυμηθούμε και να ξαναεπενδύσουμε στην “θεραπευτική” κοινωνικότητα. Να ανακαλύψουμε την απόλαυση και την απροσδόκητη χαρά που κρύβεται στην “αγκαλιά” ενός
διπλανού μας.