Γυναίκες κυριαρχικές και μικρόψυχες, άνδρες υποταγμένοι στη βούλησή τους. Ένας κόσμος ασφυκτικός για όσους είναι αναγκασμένοι να ζουν στους κόλπους του. Μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα της ιδιότυπης αυτής μητριαρχίας, ο Άγης προσπαθείνα λύσει τα δεσμά στα οποία τον έχει φυλακίσει η οικογένειά του.
Ένας κόμπος, όσο περίπλοκο και αν είναι το σφιχτοδέσιμό του, λύνεται – έστω κόβεται. Οι απόλυτες, όμως, έννοιες δεν αντιμετωπίζονται, ακριβώς γιατί κλείνουν το περιεχόμενό τους σε πόρτες που εκλαμβάνονται κλειστές. Κι ας μην είναι. Το μυθιστόρημα της Ζωής Μπόζεμπεργκ αποτελεί και την πρώτη της εμφάνιση στην περιπέτεια της μεγάλης αφήγησης. Μια βουτιά στα βαθιά, θα έλεγε κάποιος θεωρώντας πως απαιτείται μια προγύμναση σε άλλα (τάχα ευκολότερα) είδη, προκειμένου να επιχειρηθεί το μεγάλο βήμα – συχνά απονενοημένο. >>>
