Ακόμη και τα ονόματα αγαπημένων της ποιητών (Λειβαδίτης, Ασλάνογλου, Σεφέρης, Σαχτούρης) ξεκινούν με πεζό, λες κι άμα μικρύνουν οι γίγαντες θα χωρέσουν καλύτερα μέσα μας. Ή ίσως επειδή όσο μεγαλώνουμε καταλαβαίνουμε πως, όπως κι αν μιλάμε για την ποίηση, στο τέλος μιλάμε πάντα για ανθρώπους. Μια συλλογή στην οποία δεν συναντάμε κανένα κεφαλαίο γράμμα, λες και τα πράματα εδώ δεν έχουν κεφαλαιώδη σημασία ή λες και όλα πρέπει να αλλάξουν διαστάσεις για να καταφέρουμε να αγγίξουμε τη σημασία τους. >>>
