Γράφει η Κορνηλία Καδόγλου //
Σταύρος Σταυρόπουλος «So long, Marianne | Ποιήματα στην Μαρία», εκδ. Σμίλη, 2017
«Με εσένα επισκεύασα μέσα μου το πρόσωπο του Θεού»
Σ.Σ.
Ο Leonard Cohen, σε μια συνέντευξη του το 1998, είχε πει για το γράψιμο: Είναι σαν μια αρκούδα που σκοντάφτει μέσα
σε μια κυψέλη ή σε μια κάσα μελιού. Από τους πρώτους κιόλας στίχους επιβεβαιώνεται, αφού σκοντάφτεις διαρκώς ... >>>
Από τη στιγμή που ο ιδιωτικός κόσμος ανοίγει μια χαραμάδα στο δημόσιο τοπίο, αρχίζει και η συμμετοχική παρέμβαση του αποδέκτη αυτού του λόγου, που πλέον δεν είναι μόνον το πρόσωπο το ένα αλλά όλα τα πρόσωπα που αγγίζουν αναγνωστικά τον λόγο. Ή, για να το πούμε αλλιώς, από τη στιγμή που παύει το ιδιωτικό να περιφρουρεί τον χώρο του, αρχίζει η ποίηση. [Κάποτε πρέπει να υπήρχε μια γυναίκα. Ήταν μετρίου αναστήματος, μέτριου βάθους, μέτριας ζωής. >>>
