Σύμφωνα με τα αρχαία πνευματικά «πιστεύω»
των βουδιστών μοναχών του Θιβέτ, τα Μπάρντο,
τα μυστικά περάσματα του θανάτου, απεικονίζονται και περιγράφονται λεπτομερώς
στη Θιβετιανή Βίβλο των Νεκρών.
Πρόκειται για μια μοναδική στον κόσμο πραγματεία αναφορικά με τον θάνατο,
που παρέμενε κρυφή
στον δυτικό κόσμο μέχρι το 1927.

Στο μυθιστόρημα αυτό τα Μπάρντο
περιγράφονται και αναβιώνουν μέσα από τη ζωή της ηρωίδας και των κοντινών της προσώπων, πλέκοντας έναν ιστό όπου τα σύνορα της ζωής
και του θανάτου ταυτίζονται και πορεύονται άρρηκτα ενωμένα, χαράζοντας τροχιές
στον υλικό και άυλο κόσμο που μας περιβάλλει.

Μέσα από τη ζωή της Λατόγια, της Ισμπέλ
και του Ζάλου, τα περάσματα των Μπάρντο αποκαλύπτουν την κοινή πορεία κάθε ψυχής,
τόσο στη ζωή όσο και στον θάνατο.

Μέσα από τη λήθη ξεκινάει η ζωή
και μέσα στη λήθη τελειώνει,
για να ξεκινήσει και πάλι.
Η ανθρώπινη ζωή, σαν τη φύση
και τους πλανήτες στο σύμπαν, ανακυκλώνεται, αλλάζοντας τόπο, χρόνο και μορφή.
Η παντοδυναμία του ανθρώπινου υποσυνειδήτου θα παραμείνει
η κινητήριος δύναμη των ζωντανών και των νεκρών, έως ότου η γνώση υπερνικήσει την εμμονή τους
με την ύλη και την οδύνη
που ακολουθεί.

Μπάρντο είναι το κενό μεταξύ

αυτού που υπήρξε
και αυτού που πρόκειται να υπάρξει.
Η ροή κάθε αλλαγής.
Ο απειροελάχιστος χρόνος
της εναλλαγής των κυττάρων
στο σώμα. Η ανεπαίσθητη στιγμή
που χωρίζει μια ανάσα από την άλλη. Η τροχιά του κύκλου της φύσης
σε αργή κίνηση. Η κρυφή δύναμη
που κινεί, γεννά και θανατώνει,
για να ξαναγεννήσει το ορατό
και αόρατο σύμπαν.