Με τη νέα επιστημονική συγγραφική της μελέτη, η επίκ. καθηγήτρια του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ., Αγγελική Δεληκάρη, προσκαλεί τον αναγνώστη να εντρυφήσει στον κόσμο των βυζαντινο-σλαβικών σχέσεων, ξεκινώντας από την ιεραποστολή των Θεσσαλονικέων αδελφών αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και καταλήγοντας στη συμβολή του Βυζαντίου στη δημιουργία της αυτοκέφαλης Σερβικής Εκκλησίας το 1219. Τονίζει τη μεγάλη επίδραση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας στην πολιτική, πολιτισμική αλλά και εκκλησιαστική ζωή των Σλάβων (π.χ. Ησυχασμός). Ανιχνεύει με βάση τις σλαβικές πηγές τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία», αποδεικνύοντας ότι κατά τον Μεσαίωνα, οι Σλάβοι χρησιμοποιούσαν τον γεωγραφικό αυτόν όρο ως δηλωτικό βυζαντινής-ελληνικής περιοχής. Η πληθώρα άλλωστε των σλαβικών τοπωνυμίων στον ελλαδικό χώρο οφείλεται κατά την άποψη της συγγραφέως στην επικράτηση της σλαβικής γλώσσας ως lingua franca της εποχής (Μεσαίωνα έως Νεότερους Χρόνους) και όχι σε πολυάριθμο σλαβικό πληθυσμό.