Πρόλογος

Το λογοτεχνικό αυτό πόνημα ενσαρκώνει τα όνειρα και τα οράματα του λογοτέχνη, που συνδέονται με την πολύπαθη και πολυκύμαντη φοιτητική του βιωτή. Επιπλέον, αντικατοπτρίζει τον ψυχισμό του και την ιδιαίτερη βιοψυχική του ιδιοσυστασία, που έχουν επηρεαστεί από τον πολύ πρόωρο χαμό του λατρευτού του πατέρα.

Ακόμα, το πόνημα αυτό εμπεριέχει τους αγώνες και τις αγωνίες της μακρόχρονης φοιτητικής βιωτής του λογοτέχνη, αλλά και τις υπέρμετρες αντιξοότητες, που κλήθηκε ν’ αντιμετωπίσει στον πηγαιμό της δικής του, προσωπικής, ακαδημαϊκής Ιθάκης, που αποτελούσε το δικό του πηγαίο «ταξίμι» και έχει αποτυπωθεί στο παλίμψηστο της μνήμης του.

Ο λογοτέχνης, με τον ευαίσθητο χρωστήρα του, προσπαθεί στο πόνημα αυτό να ζωντανέψει όλα εκείνα τ’ ανεπανάληπτα γεγονότα, που έλαβαν χώρα στο Πανεπιστήμιο την περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας των Συνταγματαρχών και τα οποία συνδέονταν με την αναστολή των συνταγματικών ελευθεριών και τη βεβήλωση των θεμελιωδών, απαραβίαστων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και με την εισβολή του Αττίλα στην μακαρία γη της ηρωικής Κύπρου.

Τέλος, μέσα από το πόνημα αυτό, πηγαία αναβλύζει η ανάγκη του λογοτέχνη να ευχαριστήσει από τα εσώψυχά του ολάκερη τη λογοτεχνική κοινότητα, για την ιδιαίτερη τιμή που τρέφει στο πρόσωπό του, η οποία ενδυναμώνει τον δόλιχό του, στη χειμαζομένη και κατατρεγμένη εποχή του.

Ο Λογοτέχνης

Δρ. Αναστάσιος Ντάνος