Ο Θάκερι προτίμησε να καταπιαστεί με ένα κοινωνικό μυθιστόρημα δυστοπικής επόπτευσης, το οποίο προλείανε, μεταξύ άλλων, το έδαφος, ώστε η λεγόμενη δυστοπική πεζογραφία να αναπτυχθεί ως είδος∙ δίχως ωστόσο να περιορίσει το στιλιστικό εύρος και τη συνθετική διακριτότητα της υψηλής λογοτεχνίας της βικτοριανής περιόδου – για ετούτο εξάλλου η Σαρλότ Μπροντέ με βαθύνοια και ακρίβεια τον χαρακτήρισε «κορυφαίο κοινωνικό αναγεννητή της εποχής». >>>
