Λεωφορείο. 19 στάσεις
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-16-7954-9
Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 4/2018
1η έκδ. || Νέα
Γλώσσα: Ελληνική, Νέα
€ 13.30 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
14 x 21 εκ., 256 σελ.
Περιγραφή

Παίρνω το λεωφορείο της Γραμμής «10» στη Θεσσαλονίκη, από την αφετηρία Χαριλάου ως το Τέρμα, ως τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, και γράφω ό,τι θυμάμαι, επινοώ και φαντάζομαι από κάθε στάση. Δεκαεννιά στάσεις. Γράφοντας καταλαβαίνω πως το μυαλό είναι ένα ανοιχτό στρατόπεδο αιχμαλώτων. Ή, ένα πριονιστήριο γεμάτο ακρωτηριασμένες, λειψές μνήμες, επινοήσεις, φαντασιώσεις κι εμπειρίες που διαρκώς αλλάζουν νόημα, χάνονται, επανέρχονται, διασταυρώνονται και πάλι διαφεύγουν.
Ξέρω, δηλαδή, ότι δεν κοπαδιάζουν οι λαγοί, αλλά εδώ συνημμένως ψάλλονται. Έπειτα, κάθε λεωφορείο που ξεκινάει από μια συγκεκριμένη αφετηρία, κάνει μιαν απαρέγκλιτη διαδρομή και πάει προς ένα σταθερό Τέρμα, ποτέ δεν κάνει όντως το ίδιο δρομολόγιο – κυρίως για τον ίδιο επιβάτη, που βλέπει έξω και εντός του με το μέτωπο κολλημένο στο τζάμι. Κάθε επιβάτης, κάθε φορά, είναι κι ένα διαφορετικό λεωφορείο.

Βιβλιοκριτικές
Μπορεί κανείς να εκτιμήσει την πεζογραφία της περσινής χρονιάς και να την αξιολογήσει με άξονα την (πιθανή μελλοντική) διάρκεια και την πρωτοτυπία; Φυσικά είναι δύσκολο, είναι αναπόδραστα υποκειμενικό, είναι ριψοκίνδυνο να αφήσω το προσωπικό ένστικτο να προαγάγει ή να περιθωριοποιήσει έργα και συγγραφείς. Αλλά κανονικά δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν τα συμβεβηκότα, τουλάχιστον όχι μόνο αυτά, αλλά οι τάσεις και οι προοπτικές. >>>
Έχω μπροστά μου πέντε βιβλία πρόσφατης σοδειάς (2018) Θεσσαλονικιών συγγραφέων, που, κατά τη γνώμη μου πάντα, δίνουν τον σωστό τόνο αναφορικά με την αναπαράσταση της πόλης, τόσο σε σχέση με τα λογοτεχνικά προσωπεία και τους ανθρώπους της όσο και σε σχέση με τη βαθύτερη ουσία και την αλήθεια της. Η πόλη σ’ αυτά τα βιβλία ξεπηδά αβίαστα και αναδιπλώνεται ως σωματική προέκταση, ως οργανική συνέχεια του ίδιου του δημιουργού. >>>
«Δεν βρίσκω τίποτε πιο βαρετό από το να ακούς ή να διαβάζεις για τα παιδικά χρόνια κάποιου, πρέπει πράγματι να τον αγαπάς πολύ για να το αντέξεις» (Σταύρος Ζουμπουλάκης, Στ’ αμπέλια, Πόλις) Μέσα στο 2018 παρουσιάστηκαν μερικά αυτοβιογραφικά κείμενα με λογοτεχνικές αξιώσεις, κείμενα από συγγραφείς που θέλησαν να ξαναπιάσουν τη ζωή τους, να καταγράψουν προσωπικά βιώματα κι έτσι να δώσουν ερμηνείες που αφορούν στο είναι τους. >>>
Όταν η λογοτεχνία παίρνει τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας, γεννιούνται διηγήματα ή σειρές διηγημάτων που μετατρέπουν το όχημα σε έναν ρεαλιστικό ή ουτοπικό χρονότοπο. Και η πόλη μέσω των συγκοινωνιών τής υποδεικνύει την κίνηση στον χώρο, από την αφετηρία ώς το τέρμα, αλλά και στον χρόνο, από το παρόν στο παρελθόν. Ο μοντερνισμός είχε επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στον χρόνο, ενώ ο μεταμοντερνισμός στον χώρο. >>>
Ένας νεο-νεορρεαλισμός; Ο διακεκριμένος διηγηματογράφος μας πραγματοποιεί μια πορεία στον χωροχρόνο της δικής του Θεσσαλονίκης ως επανεπίσκεψη της ιστορικής διαδρομής ενός λεωφορείου. Και καταγράφει αυτήν την πορεία, «πειραγμένη» όπως είναι από τις συνειδησιακές καταγραφές στα πιο άφεγγα κιτάπια της προσωπικής του μνήμης. Είναι εξώφθαλμη η πρόθεση του αφηγητή να ταυτιστεί με το πλήθος: ο λαός υποφέρει ... >>>

Add: 2018-04-27 11:39:43 - Upd: 2025-01-14 12:09:25