Την αύρα όμως αυτή του νησιού και κυρίως κάποιων αλλοτινών εποχών του επιχειρεί να περιγράψει η ποιήτρια, ανασύροντας τις εντυπώσεις, τις αναμνήσεις, τα βιώματά της μα και διηγήσεις τρίτων, σχηματίζοντας τελικά ένα πλήρες ψηφιδωτό. Ο τίτλος της συλλογής σηματοδοτεί απολύτως το νησί, αφού ο Πόρος αποτελείται από δυο χωρισμένα από μικρό κανάλι νησιά, τη Σφαιρία και την Καλαυρία, και το όνομα του δευτέρου είναι από παλιά, ακριβώς η σύνθεση των λέξεων καλή+αύρα, ευχάριστο αεράκι δηλαδή που προφανώς επικρατεί εκεί. >>>
Νύχτα σε νησί, με τον αέρα να βουίζει πάνω από μια έρημη ακτή, κι ένα αμυδρό φως να δημιουργεί έναν αχνό φωτεινό κύκλο, μέσα στον οποίο ίσα που διακρίνονται ανθρώπινες, φασματικές μορφές. Αυτή η εικόνα μου ήρθε στο μυαλό μόλις έπιασα στα χέρια μου την ποιητική συλλογή της Λιάνας Σακελλίου Όπου φυσά γλυκά η αύρα και άρχισα να διαβάζω τα εξαιρετικά και πολύ ιδιαίτερα αφηγηματικά ποιήματά της. Και ήταν μια εικόνα που με ακολουθούσε σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, ακόμα και όταν έφτασα στο τέλος. >>>
