Μια µεγάλη ιστορία, που ενώνει πολλές δεκαετίες, παρελθόν και παρόν, πολλές γενιές ανθρώπων, ειρήνη και πόλεµο, ευτυχία και απόγνωση, ξεριζωµό απ’ τη Μικρασιατική γη, Πόλεµο του ’40, Κατοχή, Εµφύλιο και πάλι ειρηνική ζωή, προκοπή, δηµιουργία και ξανά πολέµους σε άλλους τόπους και ξεριζωµούς.

Σκαριά µνήµης και σκαριά τωρινής ζωής, διασχίζοντας το Αιγαίο, θ’ αποβιβάσουν στο καταπράσινο νησί της ελιάς και του γλυκόπιοτου κρασιού αµέτρητους ανθρώπους. Τα παλιά θα ξυπνήσουν, ακούγοντας πως κάτω στα βράχια ήρθαν οι πνιγµένοι µ’ ένα κυκλάµινο στα χείλη, πως… στο φως τα µάτια κλείνουν και τ’ όνειρο διαβαίνει.

Στον ίδιο τόπο και τώρα, σαν τότε, άνθρωποι απ’ αλλού θα απλώσουν τα χέρια για µια µπουκιά γλυκό ψωµί, για ένα νεύµα ανθρωπιάς, για ένα χαµόγελο. Ζωντανοί και φευγάτοι θ’ ανταµώσουν εκεί, όπου η κάτασπρη αγάπη του Θεού σπαρµένη στα βράχια και η αγάπη βγαλµένη µέσα απ’ των ντόπιων τις καρδιές θα γίνουν ένα, ν’ αλείψουν λάδι τις πληγές, να κεράσουν κρασί τη χαρά, τα όνειρα, του έρωτα το φιλί, την αγάπη, για να ρίξουν φως, πολύ φως στη στράτα, εκεί όπου θα δούµε τη ζωή κατάµατα.