Πώς να κρατήσει τα ουσιαστικά ο σύγχρονος άνθρωπος, πώς να πορευθεί εις πείσμα όλων όσα των περιβάλλουν; Σε αυτό το ανθολόγιο επιβεβαιώνεται ότι ο άνθρωπος που θέλει να ζήσει χριστιανικά, δεν απελπίζεται, αλλά καταλαβαίνει πως για να σώσει τον εαυτό του, πρέπει να αυξάνει τη μέριμνά του για τον άλλον. Για να μην πνιγεί μέσα στα σκοτεινά νερά της λίμνης, πρέπει- όπως ο Πέτρος- να αφήσει τη φροντίδα για τον εαυτό του στα χέρια Εκείνου. Η αντιμετώπιση των προβλημάτων μας δεν βρίσκεται ποτέ στον καθρέφτη μας. Το πρόσωπό μας θα μένει μια μάσκα, αν δεν γεμίζει με το πρόσωπο του διπλανού μας. Ιδού ο γάμος, η μέθοδος του να γινόμαστε άνθρωποι.

«Αν σιωπάς, να σιωπάς από αγάπη. Αν διορθώνεις κάποιον, να τον διορθώνεις από αγάπη. Αν συγχωρείς, να συγχωρείς από αγάπη. Στο βάθος της καρδιάς σου να έχεις, τη ρίζα της αγάπης. Από μια τέτοια ρίζα μόνο καλό μπορεί να προέλθει».

Ιερός Αυγουστίνος