Δεν είναι καλό πράγμα οι φωνές. Πέρα του ότι δεν είναι ευγενικό να φωνάζουμε, οι φωνές δημιουργούν παρεξηγήσεις. Ειδικά αν είσαι τόνος κι ενώ κολυμπάς αμέριμνος ακούσεις από το παραθαλάσσιο σχολείο κάποιον να φωνάζει «Πού είναι οι τόνοι; Θέλω τόνους!», δε θα βγεις από το νερό νομίζοντας ότι σε καλούν; Ε, αυτό έκαναν και οι τόνοι. Πού να ήξεραν ότι αυτός που φώναζε ήταν ο δάσκαλος και φώναζε στον Τόνι επειδή δεν έβαλε τόνους στο κείμενο της ορθογραφίας. Κι έτσι όπως βγήκαν με φόρα από το νερό οι τόνοι (τα ψάρια δηλαδή), άρχισαν άθελά τους να πέφτουν σαν τόνοι (γραμματικής) στα γράμματα των λέξεων που ήταν γραμμένες στον πίνακα. Και τους άλλαξαν τα φώτα και μαζί και το νόημα…

Θα μπορέσει κάποιος να βάλει τέλος στο χάος που δημιουργήθηκε στην τάξη; Και ο Τόνι θα βάζει από εδώ και στο εξής τόνους για να μην ξανασυμβούν τα ίδια;

Ένα τρελό παραμύθι παρεξηγήσεων και ορθογραφίας!