Να προσεύχεται μονάχα στη σαρδέλα του Αμβρακικού
την Αγία παπαλίνα* την καλλονή και τη γαρίδα του τη γάμπαρη

 Είκοσι δύο διηγήματα, με άξονα την Πρέβεζα και πρωταγωνιστικό πρόσωπο τη γυναίκα, συνθέτουν το νέο βιβλίο του Σπύρου Μπρίκου που συνεχίζει την επιτυχή πορεία του στο λογοτεχνικό χώρο μετά το Ιατρικό παράδοξο πριν δύο χρόνια. Όπως εύστοχα επισημαίνει στο κατατοπιστικό και διεισδυτικό επίμετρό της η Άννα Αφεντουλίδου, ο αφηγηματικός κόσμος του νέου βιβλίου του Μπρίκου ορίζεται από τον πολιτικό υπαινιγμό, την ηθική κριτική και τον μυθολογικό οραματισμό. Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τις ιστορίες του ως υπαρξιακές και πολιτικές αλληγορίες. Η γενέθλια Πρέβεζα, στο επίκεντρο, αλλά και η Σέριφος, η Μακρόνησος, η Γυάρος, η Κρήτη και βεβαίως η Ικαρία, που ο συγγραφέας παραλληλίζει επιμόνως με τη γενέτειρά του, είναι οι τόποι που διαδραματίζουν ττον δικό τους ρόλο στην πλοκή της διήγησης.

Ο συγγραφέας με απλό, συναισθηματικά φορτισμένο και αισθητικά φροντισμένο λόγο αφηγείται στον συνομιλητή-αναγνώστη τις ιστορίες του.

       Στα ποτάμια κολυμπάει ακολουθώντας τη ροή, για να επιστρέψει και πάλι στη θάλασσα. Γεννοβολάει πάντα στις πηγές του Ξυλοσούρτη, στο δεύτερο κέντρο του σύμπαντος κόσμου. Την Ικαρία. Εδώ κάτω, στις πηγές με το αθάνατο νερό. Εδώ που στήθηκε το πεδίο της τελευταίας μάχης , του πολιτισμένου με τον άγριο κόσμο.

 Τα διηγήματα, παρότι αυτοτελή, προσδίδουν έναν ενιαίο χαρακτήρα στο βιβλίο, όπως σημειώνει και η Άννα Αφεντουλίδου, ο οποίος υπογραμμίζεται και από τη σειρά παράθεσης των κειμένων με το πρώτο να συνιστά μια εισαγωγή σε όσα πρόκειται να διαδραματιστούν και το τελευταίο να κλείνει τη χρονική γραμμή των γεγονότων που αξιοποιεί ο αφηγητής συνθέτοντας μια ενιαία σχέση του χθες με το σήμερα και το αύριο.

Ο Σπύρος Μπρίκος αντλώντας το πλούσιο υλικό του από την ιστορία και την παράδοση του τόπου του, με τη στενή και την ευρεία έννοια, περνά στη σύγχρονη πραγματικότητα προτείνοντας τη δική του ιδανική πολιτεία. Μια μεστή αφήγηση/πρόταση που δεν περιορίζεται σε καταγραφή μιας απλής ηθοπλασίας αλλά παίρνει θέση για τα κοινωνικά θέματα με εφαλτήριο την τέχνη του:

       Οι ιστορίες περιελίσσονται, από μόνες τους, διανθίζονται με χρώματα, πρόσωπα και ήχους μέσα στα τεύχη του μέλλοντος. Σαν μηνύματα του μέλλοντος…


*παπαλίνα: είδος μικρής σαρδέλας.