Με αφορμή την έκδοση των δύο νέων συλλογών της Ελένης Λιντζαροπούλου από τις εκδόσεις Αρμός, εστιάζω σε μια ιδιαίτερη πράξη, δηλαδή στην ποίηση, γιατί και η ποίηση είναι μια κατεξοχήν κοινωνική πράξη. Με ευχαριστιακό τρόπο, η Ε. Λ. συνομιλεί με άλλους ποιητές και αναγνωρίζει το έργο τους. Επιλέγω έναν στίχο από τη συλλογή Η αναιδής σκιά: «Γιατί Θεέ μου, / Τι θα γινόμασταν/ χωρίς την ποίηση των άλλων;». >>>
