Ένα έγκλημα πάθους ταράζει τη ζωή μιας επαρχιακής πόλης, τη ζωή μιας οικογένειας, μιας γυναίκας, ενός παιδιού, ενός άντρα. Κάτω από αυτή την ταραχή κρύβεται μια ερωτική πάλη αναγνώρισης του Άλλου, μια ανελέητη πάλη επιθυμιών, βλεμμάτων και αποδοχής του εαυτού ως Άλλου. Κι όλα αυτά κατά τον ευφυή τρόπο της Ντιράς: με ελεγχόμενη, με μετρημένη λυρικότητα (moderato cantabile).

«To Moderato Cantabile μπορεί να οριστεί ως η Μαντάμ Μποβαρί ξαναγραμμένη από τον Μπέλα Μπάρτοκ, αλλά πρόκειται, πάνω απ’ όλα, για το καλύτερο βιβλίο της Ντιράς».

Claude Roy, Libération, 1958

«Όταν διαβάζει κανείς το Moderato Cantabile σκέφτεται τον Προυστ και τον Μέλβιλ».

Claude Delmont, L`Heure de Paris, 1958

«Στο αποπνικτικό σύμπαν του Σάμιουελ Μπέκετ όπως και στο πνιγηρό της Μαργκερίτ Ντιράς η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι ο κανένας, αλλά υποφέρει».

Claude Mauriac, Le Figaro, 1958

«Αυτή η σύντομη αφήγηση αποκτά για τον αναγνώστη προεκτάσεις μυθιστορήματος-ποταμού».

Dominique Aury, La NNRF, 1958