Δίστομο, Καλάβρυτα, Κομμένο, Λιγκιάδες... Αυτά είναι μερικά από τα εκατοντάδες χωριά, τους οικισμούς και τις κωμοπόλεις που ρήμαξαν οι Γερμανοί κατακτητές στη διάρκεια του Β? Παγκόσμιου Πολέμου – και μάλιστα μετά την αποτρόπαιη σφαγή των κατοίκων τους.

Σήμερα υπάρχουν εκεί μνημεία όπου συναντιούνται Έλληνες και Γερμανοί, οι οποίοι έχουν αναλάβει από κοινού πρωτοβουλίες ενάντια στη λήθη και με σκοπό την αποζημίωση των θυμάτων.

Η ισχυρή ελίτ της Γερμανίας, ωστόσο, αντιμετωπίζει αυτές τις τάσεις εξιλέωσης ως ένα «εξωτικό» περιθωριακό φαινόμενο που δεν επηρεάζει την ατζέντα της. Η συνακόλουθη αποποίηση οποιασδήποτε ιστορικής ευθύνης φαίνεται να την έχει οδηγήσει σε ένα κατάφωρο σύμπλεγμα όσον αφορά την Ελλάδα. Μοιάζει σαν να μην έχει συγχωρήσει μέχρι σήμερα τον μικρό Νοτιοευρωπαίο εταίρο των Συμμάχων που πρόβαλε τόσο σθεναρή αντίσταση στην Κατοχή. Και φαίνεται να μην έχει ξεχάσει μέχρι σήμερα ότι οι δυνάμεις κατοχής κατέρρευσαν πολύ σύντομα και κατέστρεψαν οικονομικά την Ελλάδα.

Υπό αυτές τις συνθήκες μπορεί κανείς να κατανοήσει την αυστηρή γραμμή που υπαγορεύει το Βερολίνο απέναντι στην πιο υπερχρεωμένη εθνική οικονομία της ευρωζώνης.

Ο Καρλ Χάιντς Ροτ καταδεικνύει ότι η ελληνική διαρθρωτική κρίση συνδέεται και με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των βάναυσων καταστροφών του Β? Παγκόσμιου Πολέμου από το Γ? Ράιχ, γεγονός που αποσιωπάται συστηματικά και θεωρείται ταμπού.

Στην παρούσα μελέτη του Καρλ Χάιντς Ροτ αναλύεται το ελπιδοφόρο ξεκίνημα της ελληνικής κυβέρνησης και η τελική αποτυχία της απέναντι στο γερμανοευρωπαϊκό βέτο.

Ο συγγραφέας καταθέτει προτάσεις για μια εναλλακτική οδό που βασίζεται σε ηθικά και πολιτικά κριτήρια: H Γερμανία πρέπει να ξεπληρώσει τις οφειλές της από τις πολεμικές επανορθώσεις και να συνεισφέρει στην ανασυγκρότηση της Ελλάδας.

Ο Ροτ παρουσιάζει ορισμένες σκέψεις για το πώς η πρακτική αυτή θα μπορούσε να ισχύσει και για άλλους λαούς που αντιμετωπίζουν προβλήματα, να χρησιμοποιηθεί για την κατάλυση της κρατούσας πολιτικής λιτότητας που ακολουθούν οι Γερμανοί μερκαντιλιστές και να ενσωματωθεί σε μια γενικότερη διαδικασία εκδημοκρατισμού της Ευρώπης.

Τέλος, εξετάζει τα κατάλοιπα του Β? Παγκόσμιου Πολέμου – συμπεριλαμβανομένων των σκανδαλωδών πρακτικών της δυτικογερμανικής μεταπολεμικής ελίτ για να αποφύγει την καταβολή πολεμικών επανορθώσεων.