Παρόλο που το Ημερολόγιο τελειώνει τον Αύγουστο του 1950, το κάτεργο της Γυάρου συνέχισε να λειτουρ­γεί έως το 1952, όταν και καταργήθηκε με διάταγμα.

Κανείς ποτέ δε θα μπορούσε να πιστέψει πως το κάτεργο θα επαναλειτουργούσε. Όμως, το 1955 η κυ­βέρνηση του Συναγερμού, για ν’ αποσυμφορήσει –όπως ισχυρίστηκε– τις άλλες φυλακές, επανίδρυσε τη Γυάρο.

Όλοι όσοι επισκέφτηκαν την εποχή εκείνη τη Γυάρο –υπουργοί, βουλευτές, διάφορες επιτροπές– διαπίστωναν τις φριχτές συνθήκες της ζωής των κρατουμένων. Η πολιτική της εξόντωσης εξακολου­θούσε με διαφορετικούς τρόπους. Νέοι Μπουζάκηδες και Γλάστρηδες αναδείχτηκαν, περισσότερα θύματα, περισσότερα κέρδη.

Χρόνια ολόκληρα ο αέρας της Γυάρου καβαλίκευε το κάτεργο-νεκροταφείο. «Το έργο του πολιτισμού» του Παναγιώτη Μεταξά έτρωγε κορμιά και ζωές μέσα στα υγρά και ανήλιαγα μπουντρούμια του.