Το βιβλίο του Κώστα Γ. Σαχινίδη και της Ευαγγελίας Ράπτου-Στεργιούλα, θα μπορούσε να έχει τον
τίτλο “Αναγωγή στις Ρίζες”. Αναγωγή στις ρίζες, διότι προσπαθεί να συλλάβει γενετικά τα στροιχεία της
πρωτόγονης παλλόμενης πραγματικότητας, που τελικά μπορούν να μετουσιωθούν σε ποιητικό λόγο.
Μέσα από αυτό το πρίσμα παρατήρησης, το ανά χείρας κείμενο είναι μια μελέτη, θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί, της “προ ποίησης” δεδομένου ότι διερευνά το πρωτογενές γλωσσικό “υλικό”, το οποίο σε
μια επίπονη εξελικτική πορεία καταλήγει σε ποίηση. Το πρωτογενές αυτό υλίκό συντίθεται από ατομικά
βιώματα και συλλογικές εμπειρίες. Το ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό είναι ότι οι συγγραφείς προσπαθούν
μέσω των δημοσιευμάτων προ ποιημάτων, να συλλάβουν αφ’ ενός μεν τη δυναμική των μεταλλασόμενων
εξελικτικα στοιχείων της πραγματικότητος, αφ’ ετέρου τη σύμμιξη στοιχείων της αγροτικής και της αστικής
ζωής, όπως αυτή διαμορφώνεται σε μεταβατικές φάσεις.
Θεωρώ το βιβλίο αυτό ως ένα πρώτο βήμα, μια απαρχή που θα πρέπει να ακολουθηθεί από την εξέταση
πολλών παραμέτρων λαογραφικού, κοινωνιολογικού και ψυχολογικού χαρακτήρα.
Μια εξέταση που θα αποκλείσει μονομέρειες και θα κάνει κατανοητή τη σχέση ατομικού και συλλογικού,
τόσο γενετικά, όσο και στην ώριμη ποιητική έκφραση.

Καθηγητής Βασίλης Φίλιας