Η ανθρωποκεντρική θεώρηση των πραγμάτων έφθασε σε αδιέξοδο, καθώς διαπιστώνουμε πως ανθρώπινα και μη ανθρώπινα όντα, πολιτισμός και φύση, κοινωνία και ύλη συνυφαίνονται και συνδέονται με τρόπους απρόσμενους. Το επιστημονικό Παράδειγμα που διαχώριζε τον άνθρωπο από τον κόσμο και τον έθετε ως σκεπτόμενο ον απέναντι στο αντικείμενο της παρατήρησής του, φαίνεται πως έφθασε στα όριά του. Το «νέο» Παράδειγμα απαιτεί μια συνθεώρηση των όντων, ερμηνεία και κατανόηση, και συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι υποκείμενο και αντικείμενο της έρευνας δεν διαχωρίζονται.
