Ὅταν τὸ δάχτυλο σοῦ δείχνει τὴ φωτιὰ

κι ἐσὺ γυρίζεις καὶ κοιτάζεις τὸ φεγγάρι,

ξέρεις καλά:

ὄχι τὸ δάχτυλο

μὰ τὸ φεγγάρι σ’ ἔχει πάρει στὸν λαιμό του.

Με τον τίτλο Αυτοάνοσο (ένα μελόδραμα) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις

Νεφέλη το 13ο ποιητικό βιβλίο του Σταύρου Ζαφειρίου.

Μια εσωτερική διαδρομή με άξονα τη διερώτηση για την

κοινοτοπία του χρόνου, της ζωής μέσα από τις πνευματικές

και υλικές της εκφάνσεις, των κυρίαρχων συναισθημάτων που

καταδυναστεύουν ή εξυψώνουν τη συνείδηση.

Ο Σταύρος Ζαφειρίου, συνεπικουρούμενος από θεατρικές

πρακτικές και αναγνώσεις, από παραναγνώσεις κλασικών παραμυθιών,

αλλά και από την Ιστορία ως γεγονός, ως ενοχή και

ως προσαρμογή στα νέα συνώνυμά της, στοιχειοθετεί έναν

προσωπικό μύθο για τη γραφή και τη γλώσσα, τις δυνατότητες

και τις αδυναμίες τους να εκφράσουν τη θέση και τη θέαση του

ανθρώπου στη σημερινή κοινωνία, όπως αυτή προβάλλει ως

σύγκρουση ανάμεσα στο φαντασιακό και την αναγκαιότητα.

Ένα βιβλίο όπου «το τραγικό δεν είναι οι θεράποντες μα οι

τιμητές και η αθυμία τους για την αναγωγή των επιθέτων».