Εάν η ελευθερία είναι ο φωτεινός φάρος της σκέψης και η σκέψη ο αναγκαίος συνοδοιπόρος της ελευθερίας, τότε σίγουρα αδυνατούν και τα δύο να επιβιώσουν στον σχολικό κόσμο της ελληνικής κοινωνίας. Οι μαθητές, εθισμένοι να υπακούν στα «πρέπει» και τα «είθισται» είναι καταδικασμένοι να αναπαράγουν μία συγκεκριμένη αντίληψη που θέλει τον μαθητή άβουλο ον στους σχεδιασμούς τόσο του παρόντος όσο και του μέλλοντος. Μπορεί ένας κύκλος αναζητήσεων και μελετών να αλλάξει την ζωή και τον τρόπο θέασης των πραγμάτων; Κι αν «ναι», μέχρι πού μπορεί να φτάσει και ποια όρια να αγγίξει; Ποιες οι συνέπειες των πράξεων και ποια τα συμπεράσματα;
Εκδόσεις ΑΛΛΩΣΤΕ
