Λουάντα, 1975. Στην Αγκόλα μαίνεται για χρόνια ο πόλεμος της ανεξαρτησίας, αλλά η κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος επιταχύνει την αποχώρηση των Πορτογάλων. Εκατοντάδες χιλιάδες λευκοί υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν την αποικιοκρατούμενη χώρα. Μόνο έτσι θα ξεφύγουν από τα ανεξέλεγκτα αντίποινα των ανταρτών. Ο δεκαπεντάχρονος Ρούι, ο αφηγητής του βιβλίου, δεν έχει πατήσει ποτέ το χώμα της μακρινής μητρόπολης, αλλά έχει ακούσει πολλά γι’ αυτήν. Ο ίδιος και η οικογένειά του ετοιμάζονται να επαναπατριστούν, γεγονός που του προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα. Η απροσδόκητη σύλληψη του πατέρα του σε έναν τυχαίο έλεγχο επισπεύδει την αναχώρηση. Χωρίς να γνωρίζουν τι του έχει συμβεί, αν είναι ζωντανός ή νεκρός, ο Ρούι με τη μητέρα και την αδερφή του φεύγουν για τη Λισαβόνα δίχως αυτόν. Η πρωτεύουσα, που στα μάτια τους είχε το χρώμα της νοσταλγίας, αποδεικνύεται καχύποπτη και εχθρική. Για περισσότερο από έναν χρόνο ζουν στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου πέντε αστέρων που στεγάζει τους επαναπατρισμένους, ένα απρόβλεπτο καθαρτήριο χωρίς εξασφαλισμένη σωτηρία. Στον αλησμόνητο Γυρισμό της Ντούλσε Μαρία Καρντόζο η εφηβεία μετατρέπεται σε μια τρομαγμένη αναμονή της ενηλικίωσης, σε μια συγκινητική αναζήτηση της ελπίδας και της αγάπης. 

«Η γλώσσα του Γυρισμού έχει τέτοια ακρίβεια που καθίσταται λυρική και ευαίσθητη μέσα στην απολυτότητά της, συγχρόνως όμως είναι μια γλώσσα σκληρή και στεγνή, ένας εκκρεμές μεταξύ διαφορετικών συναισθημάτων, με μια λεπτότητα που μόνο οι μεγάλοι συγγραφείς διαθέτουν. Το σύμπαν της ιστορίας είναι τόσο καλά δομημένο που ο αναγνώστης γελάει, κλαίει και νιώθει να έλκεται από τους χαρακτήρες σαν να τους γνωρίζει. Η ζωή η ίδια, με τον πόνο και την χαρά της, πλημμυρίζει στις σελίδες, δυνατή κι αληθινή».

Tatiana Salem Levy, O Globo

«Είναι εξαιρετικά σπάνιο να βρούμε ένα βιβλίο με την ικανότητα να μας σαστίσει και να μας συγκινήσει τόσο πολύ. Με τον Γυρισμό η Ντούλσε Μαρία Καρντόζο ασφαλώς μπαίνει στο πάνθεον των μεγάλων συγγραφέων».

João Bonifácio, Público

«Η πιο σημαντική συγγραφέας της γενιάς της».

José Riço Direitinho, Público

«Ένα σαγηνευτικό μυθιστόρημα ενηλικίωσης, εμπνευσμένο από την προσωπική ιστορία της συγγραφέως».

Livres Hebdo