Εν δυνάμει πραγματικότητα
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-592-044-9
Μανδραγόρας, Αθήνα, 12/2016
Είδος έκδοσης: Νέα || Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση
Γλώσσα: Ελληνική, Νέα
€ 7.42 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
17 x 24 εκ., 64 σελ.
Σύντομη περιγραφή
Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις ενότητες «Συγγένειες», «Πρόσωπα του έρωτα», «Αποχωρισμοί» με τα ποιήματα κατανεμημένα αναλόγως δίχως ωστόσο να αποκλείεται ο διάλογος μεταξύ των ενοτήτων. Η ζωγραφική, αλλά και η Βιολογία απαντώνται συχνότερα και διαλέγονται, άλλοτε κυριολεκτικά κι άλλοτε μεταφορικά, με τα ποιήματα της συλλογής.
Περιγραφή

–Μητέρα πόσο ακόμα θα κοιμάσαι

 ο χρόνος σου

 λεόντειος συμφωνία

 συμφωνία ύπνου

–Βλέπω όνειρο

 εσένα βλέπω

–Γύρεψέ με, μητέρα,

 έξω απ’ τ’ όνειρό […]

 

 Μητέρα γυάλινη

 τι δεν θα ’δινα

 να σε γεννήσω τώρα

 εγώ

 να ’σαι το κοριτσάκι μου

 να σφίγγω μες στη χούφτα μου

 το αγγελικό φτερό σου


Να την αντέχει την αγάπη

 

Όσο η συνάντηση της κοκκινοσκουφίτσας με τον λύκο-θάνατο μοιάζει αναπόφευκτη, άλλο τόσο αναμενόμενη είναι η ανάστασή της, γράφει στο ποίημά της «Στο ντιβάνι» η Μαρία Λάτσαρη ιχνηλατώντας με τα βήματά της στα γνώριμα μονοπάτια της ύπαρξης, του έρωτα, των γονεϊκών σχέσεων, της ζωής και του θανάτου, αναδεικνύοντάς τα όμως μέσα από μια ώριμη, σαφή, γεμάτη εικόνες, εικαστικά ταμπλό, αλλά κατ’ οικονομία, ακρίβεια κι αισθαντικότητα βιωμένη ποίηση.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις ενότητες «Συγγένειες», «Πρόσωπα του έρωτα», «Αποχωρισμοί» με τα ποιήματα κατανεμημένα αναλόγως δίχως ωστόσο να αποκλείεται ο διάλογος μεταξύ των ενοτήτων. Η ζωγραφική είναι η τέχνη που απαντάται συχνότερα και διαλέγεται, άλλοτε κυριολεκτικά κι άλλοτε μεταφορικά, με τα ποιήματα της συλλογής.

Καινούριες σκέψεις, νέες γραμμές, απρόσμενες διηγήσεις, αξιοθαύμαστη ένταξη της επιστήμης μέσα στο ποιητικό corpus, αντιθέσεις, υπερβολές (Τη μέρα είμαι ψάρι/ τη νύχτα βγάζω φτερά/ και πετάω πάνω απ’ τη λίμνη/ προσέχω/ μην την αγγίξω/ ικανή να πνίξει κάθε σκίρτημα/ σε μια χούφτα νερό) διαμορφώνουν ένα απρόσμενο σύνολο όπου τίποτα δεν περισσεύει και το κάθε τι είναι στη θέση του: όταν ο ήχος της φωνής σου/ έχει η γεύση των σύκων/ […]όταν το τραγούδι των τζιτζικιών/ αστράφτει φως κόκκινο/ όταν ακούω τη μυρωδιά του θυμαριού/ να κυλά με την αύρα στους αμμόλοφους/ κάψα μεσημεριού/ τα πεύκα μαζεύουν τη σκιά τους// Το ημερολόγιο γράφει μπλε Ιουλίου…

 

H Μαρία Λάτσαρη γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Βιολογία στο ΑΠΘ και έχει διδακτορικό στις Νευροεπιστήμες. Εργάζεται στην Κτηνιατρική Σχολή του ΑΠΘ. Έχει παρουσία σε πολλά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό κι έχει στο ενεργητικό της δημοσιεύσεις σε έγκριτα διεθνή περιοδικά. Συμμετείχε στη μετάφραση των βιβλίων Φαντάσματα στον εγκέφαλο (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2004) και Όραση και Τέχνη (Επιστημονικές Εκδόσεις Παρισιάνου, 2010). Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις ενότητες «Συγγένειες», «Πρόσωπα του έρωτα», «Αποχωρισμοί» με τα ποιήματα κατανεμημένα αναλόγως δίχως ωστόσο να αποκλείεται ο διάλογος μεταξύ των ενοτήτων. Η ζωγραφική είναι η τέχνη που απαντάται συχνότερα και διαλέγεται, άλλοτε κυριολεκτικά κι άλλοτε μεταφορικά, με τα ποιήματα της συλλογής.

Καινούριες σκέψεις, νέες γραμμές, απρόσμενες διηγήσεις, αξιοθαύμαστη ένταξη της επιστήμης μέσα στο ποιητικό corpus, αντιθέσεις, υπερβολές (Τη μέρα είμαι ψάρι/ τη νύχτα βγάζω φτερά/ και πετάω πάνω απ’ τη λίμνη/ προσέχω/ μην την αγγίξω/ ικανή να πνίξει κάθε σκίρτημα/ σε μια χούφτα νερό) διαμορφώνουν ένα απρόσμενο σύνολο όπου τίποτα δεν περισσεύει και το κάθε τι είναι στη θέση του.


Add: 2017-03-27 09:00:35 - Upd: 2023-10-24 10:16:48