Το Οι εργάτες του κρύου, ο Ramiro Quintana χτίζει έναν κόσμο όπου η παγερή σκληρότητα του χειμώνα δεν είναι απλώς φόντο· είναι καθρέφτης της ανθρώπινης ψυχής. Κάθε ψίθυρος του ανέμου, κάθε παγωμένη ανάσα, κάθε σιωπηλή κίνηση των χαρακτήρων, αναδύεται σαν μεταφορά για τη μοναξιά, την αντοχή και τη λεπτή ευαισθησία που συχνά διαφεύγει από την καθημερινότητα. >>>
Ό,τι γνωρίζουμε όμως για την αφήγηση καταρρέει μετά από λίγες μόνο παραγράφους: ο Κιντάνα οδηγεί τον αναγνώστη σε μονοπάτια που είτε χορταριάζουν αναπάντεχα είτε οδηγούν τη γνώριμη δυτική αφήγηση στον γκρεμό. Η ιστορία εκκινεί φαινομενικά απλά: ένα τσούρμο γκάουτσο (βοσκοί της αργεντίνικης ενδοχώρας) βγαίνουν στην παγωμένη ερημιά της Αργεντινής καθώς πέφτουν οι πρώτες νιφάδες χιονιού, σε αναζήτηση χαμένων προβάτων· όλοι υποψιάζονται την ύπαρξη ζωοκλεφτών. >>>
