Πόσα ήθελα και θέλω να πω σε όλους αυτούς που με περιβάλλουν σε αυτή την πιάτσα της Αθήνας και της ευρύτερης Αθήνας. Πόσα! Με ρωτούν για την πολιτική. Ποια πολιτική φίλε μου, του λες. Έχεις δει πώς καταντά τους ανθρώπους; Δεν σε τρομάζει αυτό; Όχι, πώς να τον τρομάξει… Βλέπει το τώρα ο άλλος, το προνόμιο, τη σπέκουλα, τη θησαύριση και δεν σκέφτεται το παράπλευρο, το κόστος, το μετά… Αχ αυτό το μετά. Η αποτυχία, η αποστρατεία, η απαξίωση, η αδιαφορία. Δεν αντέχεται. Από αυτούς. Οι υπόλοιποι έχουν τις ζωούλες τους και προχωρούν. Όσοι αποζητούν όμως και μετά χάνουν, ηττώνται, παραμερίζονται, σκούζουν. Ο πανικός, η απόγνωση, η κατάρρευση. Έχετε δει κατ’ επάγγελμα πολιτευτή ή κατ’ επάγγελμα πρώην που δεν τον προσφώνησαν σε μια εκδήλωση, πώς κάνει; Όχι πείτε μου!
