Πότε μπορεί το δίκαιο να επιτρέπει την ακούσια νοσηλεία συνανθρώπων μας, ενώ κάθε ιατρική θεραπευτική παρέμβαση τελεί υπό τον όρο της συναίνεσης του προσώπου που αφορά, και με ποιο άραγε στόχο; Πώς λειτούργησε το σχετικό θεσμικό πλαίσιο στην πράξη και ποια είναι η πραγματική εικόνα που προκύπτει από την υπερεικοσαετή εφαρμογή του; Τι συμβαίνει με τους ψυχικά πάσχοντες που δεν μπορούν να τιμωρηθούν για κάποια αξιόποινη πράξη που τέλεσαν, επειδή είναι ακαταλόγιστοι, αλλά εγκλείονται στο ψυχιατρείο για λόγους δημόσιας ασφάλειας; Τι είναι αυτό που υπερισχύει εκεί, η φύλαξη ή η θεραπεία; Και ακόμη γενικότερα, πότε νομιμοποιείται το κράτος να στερεί την ελευθερία για λόγους ψυχικής υγείας, και ποιους στόχους θα πρέπει τότε να υπηρετεί η αφαίρεση της ελευθερίας;
