Μ᾽ ἀγκάλιασε καὶ τώρα ἦταν ξανὰ ἡ Κυβέλη ποὺ ἤξερα νὰ λυπᾶσαι τοὺς φόβους σου. Ποτὲ μὴν τοὺς ξεσκεπάσεις λυπήσου τους ἀγάπη μου. Ἄκουέ τους πῶς κλαῖν ὅλη τὴν νύχτα κι ὁλόκληρο τὸ ὄνειρο τραντάζεται ἀπὸ τὸ κλάμα τους
Η Αγάπη σαν ακολασία (η φράση παρμένη από το έργο του Γιώργου Χειμωνά Η εκδρομή) συγκεντρώνει, ακολουθώντας τη χρονολογική σειρά έκδοσης των έργων, ορισμένα αποσπάσματα από την πεζογραφία του Χειμωνά με θεματικό άξονα την αγάπη: ως ανάγκη για τον άλλο, ως ανάγκη για συντροφιά, ως ανάγκη για αναπάντεχες χειρονομίες. Για την αγάπη ως αναγκαία πράξη μέσα στη μοναξιά, την απελπισία, τα αδιέξοδα του νου. Για τη συμφιλίωση του εαυτού με τον εαυτό.
