Στα πρώιμα κείμενά του ο μεγάλος αμερικανός κοινωνιολόγος Talcott Parsons επεξεργάζεται έναν συνδυασμό οικονομικών και κοινωνιολογίας, ο οποίος συνιστά κατά μία έννοια τη συνέχεια της κλασικής παράδοσης των οικονομικών.
Ο δεσμός πολιτικής και οικονομίας που κυριαρχούσε στις θεωρίες των κλασικών του 18ου και 19ου αιώνα είχε διαρραγεί με τις αναλύσεις των ορθόδοξων οικονομολόγων, με συνέπεια το γνωστικό αντικείμενο των οικονομικών να λάβει θετικιστικά χαρακτηριστικά συνδεόμενο αποκλειστικά με τη μελέτη και ερμηνεία της ορθολογικής συμπεριφοράς των ατόμων. Έτσι η ατομική και κοινωνική δράση ταυτιζόταν με τον ορθολογισμό, υπό την έννοια της αξιοποίησης των πιο πρόσφορων και αποδοτικών μέσων για την εκπλήρωση εγωιστικών σκοπών. Περαιτέρω αξίες και πολιτισμικά χαρακτηριστικά είτε δεν αποτελούσαν μέρος της εξέτασης και ερμηνείας της οικονομικής συμπεριφοράς του ατόμου είτε συνιστούσαν απλώς εκφάνσεις ανορθολογικών τυποποιήσεων της δράσης. Συνέπεια των παραπάνω ήταν τα οικονομικά να κυριαρχούνται από την επιστημονική λογική της συγκρότησης «νόμων» οικονομικής συμπεριφοράς, από τους οποίους απουσίαζε η υποκειμενική σκοπιά της δράσης, δηλαδή η αξία που δίνουν οι ίδιοι οι δρώντες στη δράση τους και η οποία την καθορίζει σε σημαντικό βαθμό.
Όπως όμως επισημαίνει ο Talcott Parsons, η ατομική δράση είναι ενιαία και δεν χωρίζεται σε στεγανά καθαρής οικονομικής ή κοινωνικής συμπεριφοράς. Η αξία των πρώιμων κειμένων του έγκειται ακριβώς εδώ: στο ότι «νοθεύει» την «καθαρή» οικονομική θεωρία με κοινωνιολογικούς όρους επιδιώκοντας αφ’ ενός την παράδοση ολοκληρωμένων ερμηνειών των κοινωνικών φαινομένων με τη συμπερίληψη της υποκειμενικής σκοπιάς της δράσης, αφ’ ετέρου τη θεωρητική «νομιμοποίηση» και ανάπτυξη του γνωστικού αντικειμένου της κοινωνιολογίας.