Σήμερα, σύσσωμοι, συγκεντρωθήκαμε να αποτίσουμε φόρο τιμής σ’ έναν απολλώνιο κούρο, δωρικής σωματοδομής, τυλιγμένο τρυφερά σ’ έναν διονυσιακό πλακούντα από τρίχες∙ σ’ έναν μεροκαματιάρη υδραυλικό, σκληρό βιοπαλαιστή, που δούλευε συνέχεια για να μην τους λείψει τίποτα [...]
Ο λόγος του αφηγητή ξεχειλίζει λαϊκή βία και έμφυλη οργή, ανδρικό δίκιο και βίαιο τσαμπουκά που θεωρεί σωστό ό,τι τού υπαγορεύει το μπρουτάλ θυμικό του, ο στιβαρός ανδρισμός του, το ζωώδες νεύρο του. Η ογδοντασέλιδη νουβέλα 11.778 λέξεων, την οποία μπορεί κανείς να διαβάσει σε 47 κατά μέσο όρο λεπτά, αποτελεί ένα «αυθόρμητο», γραμμένο σε μια νύχτα, σύμφωνα με δήλωση της ψευδώνυμης συγγραφέως, κείμενο που διακρίνεται από υφολογικά και ιδεολογικά φεμινιστικά (μάλλον ανεπίκαιρη λέξη, για να δηλώσει αυτό που συναντάμε εδώ) χαρακτηριστικά. >>>
