Τα 20 Αστικά μονόπρακτα είναι συνταγές επικοινωνίας με υλικά μοναξιάς. Είναι μικροί διάλογοι-ενίοτε μονόλογοι- πού εκτυλίσσονται σε μια μεγάλη πόλη, όπως ή Αθήνα: σε Μετρό, σε στάσεις λεωφορείων, σε πλατείες, σε γραφεία, σε καφέ. Τα Αστικά μονόπρακτα είναι συναντήσεις ανθρώπων σε αναζήτηση άνθρωπου.
Περιγραφή
Α. Πώς γίνεται να μη θυμάσαι τίποτα;
Γ. Δεν θέλω να θυμάμαι.
Α. Ούτε τη βροχή; Τα πλατιά πεζοδρόμια που γλιστρούσαν;
Γ. Ούτε.
Α. Πάντα σου άρεσε η βροχή. Θυμάσαι τα μεγάλα καφέ που χωνόμασταν
για να σωθούμε;
Γ. Δεν μ` αρέσουν τα μεγάλα καφέ.
Α. Ήταν το πρώτο μας ταξίδι. «Μήνας του μέλιτος». Εσύ το διάλεξες.
Γ. Δεν έχω πάει ποτέ στο Βερολίνο.
Α. Ήσουν ενθουσιασμένη. Μ` αγκάλιαζες συνέχεια.
Γ. Δεν ήμασταν ποτέ ευτυχισμένοι.
Α. Ήμασταν.
Γ. Και μετά τί έγινε; (Παύση.)
Είδες; Δεν ήμασταν.
Τα 20 Αστικά μονόπρακτα είναι συνταγές επικοινωνίας με υλικά μοναξιάς. Είναι μικροί διάλογοι-ενίοτε μονόλογοι- πού εκτυλίσσονται σε μια μεγάλη πόλη, όπως ή Αθήνα: σε Μετρό, σε στάσεις λεωφορείων, σε πλατείες, σε γραφεία, σε καφέ. Τα Αστικά μονόπρακτα είναι συναντήσεις ανθρώπων σε αναζήτηση άνθρωπου.
Γ. Μερικές φορές αναρωτιέμαι ποιό είναι το νόημα.
Α. Ποιό νόημα;
Γ. Της ζωής.
Α. Καλά...
Γ. Εσύ ξέρεις;
Α. Τί;
Γ. Ποιό είναι το νόημα της ζωής.
Α. Εδώ θα το βρούμε;
Γ. Γιατί όχι;
*
Ν. Μα τί κάνετε; Σκεπάζετε το μνημόσυνο.
Γ. Κι εσάς τί σας νοιάζει; Τον ξέρατε;
Ν. Όχι.
Γ. Εγώ τον ήξερα. Ήταν άντρας μου.
Ν. Λυπάμαι.
Γ. Χάθηκε η σκυλίτσα μας.
Ν. Και γιατί το σκεπάζετε;
Γ. Η Ζαΐρα ζει. Ο άντρας μου πέθανε.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η ΔΩΡΑ ΤΣΟΓΙΑ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στη Σκωτία και στην Αγγλία. Πήρε το διδακτορικό της στην κλινική ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο του Birmingham, συνέχισε την ψυχαναλυτική ψυχοθεραπευτική της εκπαίδευση στο Μπέρμινγχαμ και στην κλινική Tavistock του Λονδίνου και εργάστηκε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας για επτά χρόνια. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως κλινική ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια.
Από το 2002 ασχολείται επίσης με τη συγγραφή θεατρικών έργων. Άλλα έργα της: Οι θάλασσες (2007), Πλατεία Ελευθερίας (2011, Γ’ Βραβείο Ομίλου Unesco), Όσο χρειάζεται (2013), Κανονικοί γονείς (2014, έπαινος ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Χίου), Αιολική Γη (2014, διασκευή για το θέατρο), Ο τοίχος (2015, Θέατρο Cartel -Τεχνοχώρος).
