Η μεθοδική και συστηματική ερμηνεία του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων αποτελεί αναμφισβήτητα μια μεγάλη πρόκληση και ένα δύσκολο εγχείρημα. Αφορμή για τη νέα αναθεωρημένη έκδοση στάθηκαν αφενός οι πρόσφατες νομοθετικές και κανονιστικές ρυθμίσεις, οι οποίες επέφεραν ουσιώδεις αλλαγές και συμπληρώσεις στο δίκαιο του ΚΕΔΕ και αφετέρου η νομολογιακή προσέγγιση των επιμέρους διατάξεων.

Η ελληνική χρηματοπιστωτική και δημοσιονομική κρίση οδήγησε σε μια πλημμύρα νομοθετημάτων διαμορφώνοντας έναν νομοθετικό κυκεώνα και αυτή ακριβώς η πολυνομία καλλιεργεί στον κατ’ επάγγελμα εφαρμοστή του δικαίου (δικαστής, δικηγόρος, υπάλληλος του δημόσιου τομέα) έντονα την ανασφάλεια και συχνά την αμηχανία όσον αφορά το εφαρμοστέο νομικό καθεστώς στη συγκεκριμένη περίπτωση. Επισημαίνεται ότι οι διοικητικοί νόμοι πριν στεγνώσει το μελάνι τους καταργούνται τροποποιούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να καθίσταται ιδιαίτερα δυσχερής η αναζήτηση, ερμηνεία και εφαρμογή του δικαίου (βλ. παρ. 2 α που προστέθηκε στο άρθρο 83 του ν.δ. 356/1974 με το άρθρο 60 στο ν. 4370/2016, που αναφέρεται στο σύστημα εγγύησης καταθέσεων).

Η κατ’ άρθρο ερμηνεία του ΚΕΔΕ αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο επίλυσης των προβλημάτων που προκύπτουν από την εφαρμογή των σχετικών διατάξεων, διότι η δυναμική τους καθιστά συχνά αναγκαίες τις διορθώσεις και αναθεωρήσεις συγκεκριμένων θέσεων και λύσεων.