Η θάλασσα, η γυναίκα, ο έρωτας, ο χωρισμός είναι οι βασικοί άξονες  γύρω από τους οποίους περιστρέφονται οι στίχοι του Κωνσταντίνου Στρατή.

«Δεν θέλει η θάλασσα να σβήσει τα σημάδια/ ούτε το φως απ’ τη ματιά της τη ζεστή,/ βράχια και φύκια σου ’χουν μείνει για τα βράδια,/ και μια γοργόνα που κοιτά στην κουπαστή.»

Γοργόνες και  νεράιδες κυκλοφορούν στους στίχους προσθέτοντάς τους  μια αίσθηση παραμυθιού, που έρχεται να αντιμετωπίσει  την επίσης αποτυπωμένη  σκληρή πραγματικότητα.

«Η Σάντρα, /η λεβέντρα, /η αφέντρα, /μια χάντρα /σ’ ένα σπίτι στη Φυλής,/ ένιωσε στα σαράντα /πως την πλήγωναν τα πάντα /και είπε να γυρίσει τη σελίδα της ζωής.»

Με φιλοσοφική διάθεση παρατίθενται σκέψεις, δίνονται πιθανές απαντήσεις.

«Τι είν’ η ζωή, /δυο στάλες ευτυχίας, /τι είν’ η ζωή, /διαταγή θητείας.»

Πενηνταένας στίχοι που προέκυψαν σε κάποιες διαδρομές του Κωνσταντίνου Στρατή, όταν ήταν επιτακτικό να ξεφεύγει το μυαλό από τα καθημερινά και να παίρνει «Ανάσες».

Έξι τραγούδια που ερμήνευσαν:  η Ελένη Δήμου, ο Κώστας Μακεδόνας, η Κατερίνα Κούκα, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, η Φαίη Μάτσου και ο Χρήστος Δάντης.