Δεν είναι ποίηση αυτές οι λέξεις./ Τα τιμαλφή του μυαλού μου μόνο./ Και σκόρπια βόλια./ Οι λέξεις./ Τι κι αν πούντιασαν στα χαρακώματα./ Αντέχουν μεσονύχτια.
Παίρνω ως αφετηρία τους εντυπωσιακούς προτασσόμενους στίχους από το ποίημα 5, που ο ποιητής χρησιμοποιεί και στο οπισθόφυλλο, κλείνοντας έτσι επιγραμματικά τον κύκλο των «σχεδίων» του, για να ξεκινήσω τη «μαιευτική» ακολουθώντας τα ίχνη των πελμάτων ... >>>
