«Έβλεπα νερά· δεν τα ’χω σε καλό τα έρηµα.
Παρέκει ήταν η κοπέλα σου γελούµενη.
Τι να κάνει η Διαµαντούλα; τα µαύρο όνειρα µού δέλουν».
Στην αρχή κάθε ηµέρας στο χωριό µου —πριν ερηµώσει— οι γυναίκες εδιηγούντο τα όνειρά τους, ιδίως τα θεωρούµενα δυσοίωνα. Στόλιζαν δε τις διηγήσεις τους πάµπολλες οµηρικές λέξεις. Πριν από 27 αιώνες η λέξη «δέελος» σήµαινε ορατός, εµφανής. Αργότερα έγινε «δηλώ», δηλαδή ποιώ δήλον, φανερώνω, αποκαλύπτω.
Απ’ τα µονοπάτια του χρόνου έφθασε και παρέµεινε στο χωριό µου ο αρχικός τύπος «δέελος» και επειδή η λέξη µόνονοµιλήθηκε «δέλος». Ο δακτυλογράφος θεώρησε το «δέλουν» λάθος, το έκανε «δηλούν» και έτσι φανερώθηκε και σε µένα ο τίτλος του βιβλίου. Σ.Δ.
