Στη νέα του ποιητική συλλογή«Ακοιμήτων» ο Διονύσης Καρατζάς διαλέγεται με τη σκιά, ως ακοίμητη απουσία σώματος, η οποία διαχέεται στα ποιήματα για να φωτίσει πάθη, τραύματα, οδύνες και ηδονές. Γι’ αυτό και η γραφή του κινείται μεταξύ της ασπρόμαυρης αθωότητας της μοναξιάς και της έγχρωμης αγωνίας της φθοράς.
